Daniëlle Davidson kijkt en luistert, vooral dichtbij. Dat doet ze niet om zich te beperken, maar juist om ruimtelijk te kunnen zien, denken, voelen en bewegen in vrijheid. Ze lijkt zich af te vragen: “Waar is de grens? Waar ben ik, waar mijn omgeving ? Wat is waar, en waar is het toch weer anders? Waar is het simpel, waar complex? Waar kan men lachen, waar huilen? Waar doet het er toe? Wat wel, wat niet? Laat ik dat kijken maar registreren, dan komt het ( in) zicht vanzelf.

Verdwalen of vinden? 

Schilderen is experimenteren, reageren op wat er is, fouten maken, helderheid zoeken, ruimte creëren in wat plat is, maar en vooral spelen om te vinden.

Daniëlle: “Net als in mijn werk laat ik ook in mijn dagelijkse leven een hoop door het toeval bepalen. Ruimte is een breed begrip, het is meer dan wat je ziet. Ik verdwaal graag en zoek naar omgevingen die mij het leven verrijken en waarin ook de ander kan verdwalen.“

Transformaties  van ruimtes leveren inspirerende wandelingen op. De interactie van “live”schilderen en het improviseren op  verhalen of  muziek maakt,  dat ontdekkingen kunnen ontstaan.  Met verf, kleur, stiften, vingers, plamuurmessen en water worden op het geluid van een verhaal ruimtes verbonden, stops gemaakt, grenzen aangegeven, verbanden gelegd en essenties verbeeld. Interacties tussen schaduwen en licht,  en explosies van kleuren en vormen,  die zo ontstaan,  kenmerken haar schilderijen en beelden.

Het verdwalen levert soms bekende, soms onbekende beelden op, die zich verhouden tot de zichtbare en onzichtbare , gevoelsmatige, materiële en immateriële bestaande werkelijkheid. 

Complexiteit verhelderen

Daniëlle:  “De tijd en de keuzes spelen eveneens een belangrijke rol. In muziek en in een verhaal loopt de tijd door. En bij schilderen stolt de verf de tijd en blijft. Beide kunstvormen zoeken de kern en ook de uitgestrekte periferie, de marges om het onbenoembare te vinden. Die grenzen en overschrijdingen van grenzen zijn spannend. Ik kijk ook naar hoe een individu zich verhoudt tot de ruimtes. Zonder figuren kan je de schaal zelf invullen. De ervaring verandert wanneer er wel figuren in de ruimte staan: dan kan je je nietig voelen of worden opgenomen in die wereld. Dat zijn paradoxale en ingewikkeldere situaties.

Zoals de natuur dat zichtbaar vanzelf doet, is de complexiteit verhelderen voor mij een uitdaging. Evidenties zijn niet vanzelfsprekend. Ik heb chaos in de orde nodig om iets te begrijpen van de oneindige mogelijkheden die er zijn.“

Performances en live tekenen

Die inspanningen lonen. Ze vindt en bereikt hiermee een groot publiek.

Daniëlle Davidson (1981) is beeldend kunstenaar en filmmaker. Ze is opgeleid als kunstenaar aan de Academie Minerva in Groningen en het CCAC in San Francisco. Ze heeft verschillende stipendia en prijzen gewonnen, ze was o.a. winnares van het Dooyewaard stipendium waardoor ze een jaar in Blaricum heeft kunnen werken. Vervolgens heeft ze de MA aan het Dutch Art Institute (DAI) succesvol afgerond en een opleiding als docent gevolgd. Als filmmaker heeft ze de spraakmakende documentaire ‘Make Jewish Babies?’ op haar naam staan. Deze is meerdere malen uitgezonden door NPO en te zien geweest op vele Europese festivals. Ze wordt ook veel gevraagd voor performances, live tekenen en schilderen bij tentoonstellingen, festivals en congressen.