Een dagboek van Liefde
Een Voortdurende reis
Een Dagboek van Liefde is geïnspireerd door een bijzonder document uit de jaren 1930. In het dagboek richt een vader zich op zijn dochter na het verlies van zijn vrouw. Hij deelt eenvoudige verhalen, die echter diepe en universele thema’s raken: liefde, verlies en de wens om steun en zorg te bieden aan onze naasten. De emoties en verbindingen die hij beschrijft, zijn tijdloos en herkenbaar, ondanks het verschil in tijd en context.
Deze verhalen raakten mij en inspireerde mij tot het maken van tekeningen. Waarin ik inkt en koffie gebruik om beelden te creëren die reflecteren op zowel het verleden als het heden. Net zoals de vader in het dagboek zijn gedachten en emoties stukje bij beetje onthult, groeit ook dit project met de tijd. Het proces ontvouwt zich langzaam, laag voor laag, waarbij steeds nieuwe ideeën, beelden en vormen ontstaan.
Een Dagboek van Liefde blijft evolueren, open voor nieuwe interpretaties. Het vertelt niet alleen verhalen van vroeger, maar legt ook verbindingen met het heden. Het nodigt uit tot reflectie en herinnert ons aan de kracht van menselijke relaties.
UPDATES
bevindingen
over Onze verbindingen Ik voel -net als de vader in het Dagboek van Liefde- verbondenheid met mijn kinderen. Diezelfde diepe wens om er voor ze te zijn, te begrijpen en te koesteren, is universeel. Het dagboek laat zien dat de verbinding met onze naasten ons allemaal...
Bergen archieven
Bergen archieven Documenten opgesloten in archiefmappen vertellen verhalen van mensen die ooit leefden, hun levens vastgelegd en bewaard. Het voelt benauwend, alsof de geschiedenis gevangen zit. Daartegenover staan de bergen die ik vaak schilder, gevormd door mijn...
Het Archief
Ik sta in het archief. Ik vroeg wat namen op, wat leidde tot zestien grote dozen met documenten. Dat had ik niet verwacht. Ik vraag me af: wie zijn de mensen over wie ik lees in dit dagboek? Hoe zag hun leven eruit? Verhalen ontvouwen zich op de vergeelde papieren voor me.
TEKENINGEN EN FRAGMENTEN
“Den volgende dag, het was Woensdag 28 juni 1933, ging ik na de lunch weg en moest me haasten om de tram van kwart over één te halen. Zoals gewoonlijk deden moeder en jij me uitgeleide tot de trap, doch ik had geen tijd om je dagelijkse afscheidskusje in ontvangst te nemen en holde snel de trappen af. Maar jij wist wel raad, want je riep me achterna: “Vader kan ik dan m’n kusjes in een postpakketje sturen?”